Τη στιγμή που η κυβέρνηση βάζει χέρι ακόμη και στα εισοδήματα των 300 ευρώ τον μήνα, που φορολογεί ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε, που κάνει εκκλήσεις στον πατριωτισμό μας, κάποιοι κάνουν πλάκα. Στο χθεσινό φύλλο (22.9.11) του «Ριζοσπάστη» ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος αποκαλύπτει – όπως γράφει – τις φορολογικές δηλώσεις τριών (πολύ) μεγαλοεπιχειρηματιών της χώρας, που έχουν δηλώσει για το έτος 2010 (βλέπε φωτοτυπίες) προσωπικό εισόδημα από 1.800 μέχρι 32.000 ευρώ (!!) πληρώνοντας αστεία ποσά για φόρο εισοδήματος, με τον ένα μάλιστα να του αναλογεί επιστροφή φόρου 250 περίπου ευρώ!!!
Κάποιοι φαίνεται ότι κάνουν πλάκα και στην κυβέρνηση και σε εμάς, αφού, τη στιγμή που γίνεται αυτό, ο λαός, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικροεπιχειρηματίες καλούνται να πληρώσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν «για να σωθεί η πατρίδα», όπως λένε κάποιοι μεγαλόστομα. Διότι οι φορολογικές αυτές δηλώσεις φαίνεται πως δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας... που ακολουθούν οι περισσότεροι εφοπλιστές, καναλάρχες, επιχειρηματίες, βιομήχανοι...
Δεν είναι πλάκα λοιπόν... Δυστυχώς αποτελούν τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα οι φορολογικές δηλώσεις των τριών κορυφαίων παραγόντων της οικονομικής ζωής της χώρας, τις οποίες δημοσιεύει (χωρίς τα ονόματά τους, καθώς καραδοκεί η δικαιοσύνη, που προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα ακόμη και ενός μεγιστάνα ο οποίος δεν ντρέπεται ούτε φοβάται να δηλώσει εισόδημα 1.800 ευρώ) στον «Ριζοσπάστη» και στη σελίδα «Ημεροδρόμος» ο Νίκος Μπογιόπουλος.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο οι εξ Εσπερίας προερχόμενοι τοκιστές - σουλατσαδόροι τοποτηρητές και επόπτες. Μαζί τους κάνουν πάρτι και τα εγχώρια μεγάλα αφεντικά. Πίνουν στην υγειά του κορόιδου, που πληρώνει φόρους, κι αλλους φόρους, ακόμη περισσότερους φόρους. Που δουλεύει ανασφάλιστα και ευέλικτα. Που είναι άνεργος και ως εκ τούτου υποχρεωμένος να δουλέψει ακόμη και τζάμπα. Που μπορεί να βγάζει 300 ευρώ το μήνα αλλά θα πληρώνει στο εξής φόρο...
Για να μπορούν να δηλώνουν εφοπλιστές, καναλάρχες, τραπεζίτες ή προμηθευτές 12 χιλιάρικα ετήσιο προσωπικό εισόδημα.
Κι αν αυτοί περνούν καλά και περιμένουν να περάσουν ακόμη πλουσιότερα, το ερώτημα για μας τους υπόλοιπους είναι απλό: Τι κάνουμε; Αλλά και τι κάνει η κυβέρνηση; Μπορεί με αυτές τις προκλητικές αδικίες να ζητάει θυσίες από τους πολίτες;
