Μια ευχάριστη (εν μέσω δυσάρεστων) εξέλιξη.

Την αποπομπή της Άννας Νταλάρα και της Φωτεινής Πιπιλή από τις θέσεις τους, ζήτησε το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, με αφορμή τα όσα είπαν για το ζήτημα της Νομικής. 

Επανέρχομαι στις δηλώσεις της κας Άννας Νταλάρα - μέρος αυτών είχα σχολιάσει σε προηγούμενο post - καθώς πέρα από τη θέση της υφυπουργού Εργασίας, είναι υπεύθυνη(;) και για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής. Στην εν λόγω κυρία έχει αναθέσει ο πρωθυπουργός τη χάραξη της μεταναστευτικής πολιτικής. Στις 26 Ιανουαρίου, ημέρα Τετάρτη, δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό flash τα εξής:

Παραπονεμένα λόγια...

Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης

Η γυναίκα του γνωστού τραγουδοποιού, κα Νταλάρα, απευθυνόμενη στην Αριστερά από το βήμα της βουλής τόνισε: «Τι σημαίνει νομιμοποίηση σε όλους τώρα; Τι κάνουμε, παιδομάζωμα; Με το ζόρι κάτσε να σε νομιμοποιήσω και να σε εντάξω;». Πήρε και αυτή με τη σειρά της θέση δίπλα στο κάδρο των απανταχού υπεύθυνων. Ξεχνώντας προφανώς τους στίχους του Ανδρός της, που έχουν υμνήσει στο παρελθόν την ξενιτιά και τον πόνο των μεταναστών. Πιθανώς, για τη κα Νταλάρα οι Έλληνες έχουν προνόμιο στον πόνο.

Αίτιο & Αιτιατό

Η ψυχολογία χρησιμοποιεί τον ορό «γνωστική ασυμφωνία», θέλοντας να περιγράψει τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία ενδέχεται να περιέλθει ένα άτομο, όταν εκτίθεται σε «μήνυμα» που κουβαλά φορτίο πληροφοριών, αντίθετο των πεποιθήσεων του. Ακριβώς αυτή η ένταση γεννάται στο εσωτερικό μου όταν έρχομαι σε επαφή με μηνύματα και ειδήσεις καρμπόν· λέξεις κλισέ. Μια γιάφκα σε κάθε σπιτικό έχει στηθεί και μπροστά από τις τηλεοράσεις περνούν εικόνες ουδέτερες, λειψές. Αμοντάριστα πλάνα αντάμα με τη φωνή του ρεπόρτερ που γρατζουνά τα τύμπανα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ακουστεί τρομοκρατημένη. Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος αλλά η τρομοκρατία είναι προϊόν των παθογενειών της κοινωνίας. Οι περίοδοι οξύνσεων ή υφέσεων εξαρτώνται και από την εκάστοτε συγκυρία, καθώς η τρομοκρατία γεννιέται, τρέφεται και φουντώνει από το ίδιο ραδιενεργό μίγμα που γεννά τις ανισότητες, τις ανελευθερίες και ένα στημένο, άσχημα σκηνοθετημένο μοτίβο ζωής

Δούναι και Λαβείν

Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης

Χέρια ψηλά με δάχτυλα σταυρωμένα, φωνές και μάτια γουρλωμένα μπροστά στις κάμερες. Πολλές διαφορετικές γλώσσες που δεν καταλαβαίνεις, τα γέλια όμως έχουν γλώσσα. Είναι που αντάμωσαν όλοι μαζί,  είναι που μας είδαν από το κατάστρωμα μαζεμένους ή μήπως είναι που έστω και για ένα βράδυ μπόρεσαν να ταξιδέψουν σαν φυσιολογικοί επιβάτες.

Περιήγηση στα άστρα

Γράφει ο Κώστας Mερκουράκης

O «Μικρός πρίγκιπας» του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν Ντε Σαίντ – Εξυπερύ, ζούσε σε ένα αστέρι. Είχε τη δυνατότητα να ταξιδεύει κατά βούληση και χωρίς περιορισμούς μέσα στον αστερισμό και να επισκέπτεται όποιο μικρό ή μεγάλο πλανήτη ήθελε. Κάποια στιγμή ο μικρός πρίγκιπας έγινε και ο ίδιος αστέρι. Έτσι κατάλαβα πως μια λάμψη μπορεί να ταξιδέψει μέσα στο χρόνο. Μπορεί οι πορείες των αστεριών να διαφέρουν. Ίσως να μην τις είχαν επιλέξει και τα ίδια. Άλλες προσδοκίες στην αρχή, άλλα όνειρα και ίσως άλλη κατάληξη∙ αλλού τα βρίσκει το πέρας του ταξιδιού.