Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Πρώτη στις εξαγωγές «γκαντεμιάς» η Ελλάδα!
Τι είναι μεγαλύτερη γκαντεμιά: Να αγοράσεις ένα λαχείο που δεν κέρδισε ή να λείπεις όταν η τύχη σου χτυπάει την πόρτα; Τίποτε από τα δύο.
Μεγαλύτερη γκαντεμιά είναι να σε λένε Κώστα Μητσοτάκη και να ζεις στο Σοντέτο, ένα μικρό χωριό 249 νεόπλουτων κατοίκων στην Ισπανία. Για την ακρίβεια, το χωριό είναι «φίσκα» στους νεόπλουτους – πρώην «παλαίοπτωχούς».
Να τα πάρουμε όμως με τη σειρά: «Καλησπέρα, είμαι ο Κώστας, ο Μητσοτάκης από τα Χανιά. Μπορώ να αγοράσω κι εγώ ένα λαχείο;». Ειλικρινά, εσείς τι θα απαντούσατε σε αυτό το ερώτημα; Και τι θα κάνατε, αν το συγκεκριμένο λαχείο ήταν ομαδικό και είχατε βάλει και τα δικά σας χρήματα για να αγοραστεί.
Κι όμως, αυτό φέρεται να ρώτησε ο 42χρονός Έλληνας κινηματογραφιστής τον λαχειοπώλη που πουλούσε το ισπανικό κρατικό λαχείο των Χριστουγέννων, σύμφωνα με εξαιρετικά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.
Άλλες πάλι, εξίσου αβάσιμες πηγές αναφέρουν ότι ο Έλληνας σκηνοθέτης είχε εκφράσει την αισιοδοξία του στην πλατεία του χωριού σχετικά με τη φετινή κλήρωση του κρατικού λαχείου, ενώ εικάζεται πως ο ίδιος είχε προτείνει πρώτος να αγοραστεί μαζικά ένα λαχείο που θα απαλλάξει τους ντόπιους κατοίκους από την ανέχεια.
Ωστόσο, τα πράγματα εξελίχθηκαν λίγο διαφορετικά: Ο λαχειοπώλης δεν έδωσε λαχνό στον Κώστα, ο λαχνός που αγοράστηκε ομαδικά από τις 70 συνολικά οικογένειες της μικρής πόλης κέρδισε 950 εκατομμύρια δολάρια(!) και τα υπόλοιπα ο Μητσοτάκης τα έμαθε από τις ειδήσεις. Ή μάλλον τα άκουσε από τα γλέντια στην πλατεία του χωριού!
Και συγκεκριμένα άκουσε πως όλοι μαζί, οι 249 κάτοικοι του μικρού Σοντέτο, κέρδισαν ένα αμύθητο ποσό. Όλοι τους! Εκτός από εκείνον. Μετά την κλήρωση το μικρότερο ποσό που έλαβε κάθε κάτοικος του χωριού είναι 160.000 δολάρια.
Όμως, ο Κώστας Μητσοτάκης, σε μια ένδειξη αλτρουισμού επιμένει να διαψεύδει τις φήμες και ισχυρίζεται πως απλά… έλειπε από το σπίτι του, την ώρα που η τύχη τον έψαχνε.
Πλήθος τα αναπάντητα ερωτήματα
Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, δεν ήταν ζήτημα τύχης ή ατυχίας. Ήταν καθαρά θέμα ρατσισμού και προκατάληψης. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κακά στημένη φάρσα.
Είναι τυχαίο πως οι 249 κάτοικοι αγόρασαν τον λαχνό κι ο Μητσοτάκης όχι; Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο λαχνός έφτασε στα χέρια ακόμα και των πιο ηλικιωμένων κατοίκων του χωριού, όμως κάποιοι «δεν εντόπισαν» τον νέο και δραστήριο Μητσοτάκη για μια ολόκληρη μέρα; Είναι τυχαίο το γεγονός ότι κανείς μέχρι τώρα δε βρέθηκε να ζητήσει ένα συγγνώμη από τον Έλληνα δήθεν «άτυχο»;
Είναι πολλά τα «γιατί», είναι αμέτρητα τα αναπάντητα ερωτήματα. Ήταν τελικά γκαντέμης ή απλά άτυχος; Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα;
Όπως ισχυρίζονται στενοί συγγενείς του Έλληνα πολυταξιδεμένου παραγωγού ταινιών, ένα και μοναδικό είναι το ερώτημα που στροβιλίζεται από εκείνη την αποφράδα μέρα στο μυαλό του Κώστα: «Μα καλά, όλοι μαζί κι ο Μητσοτάκης χώρια;».
Τώρα οι κάτοικοι του Σοντέτο κερνούν στις ταβέρνες το κρασί της παρηγοριάς τον άτυχο Έλληνα και τον ακουμπούν συγκαταβατικά στην πλάτη.
Ένας συντοπίτης και φίλος του, μάλιστα, του αφιέρωσε και την εξής παραδοσιακή ισπανική παροιμία: «Του κουτσοδόντηθ, παξιμάδιθ του τυχαίνειθ».
Ο ίδιος υπομένει στωικά τα πειράγματα των Ελλήνων και Ισπανών φίλων του, ενώ δημοσιοποίησε και την επιθυμία του να γυρίσει μια ταινία με θέμα τη ζωή του.
Μέχρι στιγμής γνωρίζουμε μοναχά τον τίτλο: «Η γκαντεμιά έχει ονοματεπώνυμο: Κώστας Μητσοτάκης».
