Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Παγωμένοι καιροί και το αντίο στον Λούη

Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης

Δεν είναι μόνο ο παγωμένος καιρός. Δεν είναι μόνο το «δράμα των αστέγων» που τα παγωμένα βράδια αρνούνται να μετακινηθούν από τις «αρμόδιες υπηρεσίες», γιατί φοβούνται πως θα χάσουν τη «γωνιά» τους όταν θα επιστρέψουν στο δρόμο.

Είναι και τα παγωμένα βράδια των «στεγασμένων» νεόπτωχων - τα παγωμένα βλέμματα των ανέργων. Τα παγωμένα καλοριφέρ και το παγωμένο σύστημα «αυτόνομης θέρμανσης». Άδεια ντεπόζιτα και παγωμένα αερόθερμα. Συνταξιούχοι που τα κρατούν σβηστά ελέω «καυτών» λογαριασμών της ΔΕΗ.

Η παγωμένη αγορά. Οι παγωμένοι μισθοί. Παγωμένες αίθουσες στα σχολεία και catering - συσσίτια σε χιλιάδες μαθητές.

 Τα όνειρα που πάγωσαν.

Τόσο η οικονομική κρίση, όσο και το κρύο δείχνουν πάντα το πιο παγωμένο τους πρόσωπο στους «αδύναμους». Γι’ αυτό κι ο φετινός παγωμένος χειμώνας αφορά όλο και περισσότερους.

Ο χειμώνας φέτος έχει μαρκίζα: «επιβίωση».


Υ.Γ. Ένας ασκεπής ΕΠΟΝίτης. Ο Μανόλης Αυτιάς, ο θρυλικός «Λούης» αγάπησε τη ζωή και τις γυναίκες. Μόνιμα ερωτευμένος και γυρολόγος άφησε τη «γωνιά» του στο Πέραμα το Σάββατο, χορτασμένος.
Ο «Ζορμπάς» του Περάματος πρόλαβε τις παγωμένες μέρες που έρχονται. Πριν τον προλάβουν…

Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι