Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Τέσσερα χρόνια τώρα έχουμε δει την πραγματικότητα να αλλάζει με
ρυθμούς που κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί λίγο καιρό πριν. Τίποτα
πλέον δεν είναι ίδιο. Για τη δική μου γενιά, οι οροί ζωής και οι
προσδοκίες έχουν αλλάξει ριζικά. Είμαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει
χειρότερα από την προηγούμενη. Η «σωτηρία» που το μνημονιακό μπλοκ
επικαλείται, είναι η δική τους κι όχι η δική μας.
Δεν είμαστε όλοι στην ιδία θέση ακόμα και μέσα στην κρίση. Για
παράδειγμα, οι εργολάβοι που ονειρεύονται ιδιωτικοποίηση της παραλιακής,
δε μπορεί να βρίσκονται στην ίδια θέση με τους γονείς που θέλουν
ανοιχτές παραλίες για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Και οι πρώτοι,
έχουν το προνόμιο η σημερινή πολιτική τάξη να δουλεύει για δικό τους
λογαριασμό κι όχι για να προστατεύσει τα δημόσια αγαθά, για να σβήνει τα
δικά τους πρόστιμα την ίδια στιγμή που πετάει τους πολίτες έξω από τα
σπίτια τους.
Επομένως, για κάθε έναν που διεκδικεί τη ψήφο του κόσμου στις
επερχόμενες εκλογές, το ζήτημα είναι να πει καθαρά σε ποια «πλευρά»
ανήκει. Εμείς βάζουμε πάνω απ’ όλα τις ανάγκες όσων έχουν σήμερα
διαλυθεί λόγω της κρίσης και των μνημονίων. Και ιδίως, της νέας γενιάς,
ανθρώπων που έχουν να επιλέξουν μεταξύ ανεργίας, κακοπληρωμένης δουλειάς
ή ακόμα και μετανάστευσης.
Διεκδικούμε έναν άλλο ρόλο για το δήμο και τη σχέση του με την
κοινωνία. Για μας πρώτα και κυρία προτεραιότητα είναι να διεκδικήσουμε
ένα δήμο όχι βαθμίδα της κεντρικής εξουσίας, άλλα θεσμό πραγματικής
αυτοδιοίκησης από τους πολίτες, για τους πολίτες. Μια πόλη με κοινωνική
συνοχή, ένα δήμο με ανοιχτές πόρτες για τους κατοίκους, που θα εξαντλεί
τις δυνατότητες του προς όφελος των πολιτών.
Προτάσσουμε μια διαφορετική ιεράρχηση, για το τι πρέπει να κάνει η
δημοτική αρχή. Με πρώτη μεριμνά την παρέμβαση για την κοινωνική
προστασία. Με φροντίδα για παρεμβάσεις που βελτιώνουν πραγματικά την
ποιότητα ζωής και όχι έργα βιτρίνας. Με μεγάλο στοίχημα ο δήμος να
μεταφέρει στους πολίτες την εξουσία που τους ανήκει.
Από το να μπορέσει ο δήμος να στηρίξει κοινωνικούς συνεταιρισμούς
άνεργων δημοτών, έως το να μην ανέχεται να υποσιτίζονται παιδιά στο
σχολείο, κάτοικοι να μένουν δίχως ρεύμα ή να χάνουν τα σπίτια τους από
τις τράπεζες, υπάρχουν πολλά που μπορεί να γίνουν. Και θα γίνουν, μόνο
αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα Δήμο – «θεσμικό καταφύγιο» για τους
πολίτες που βιώνουν την κρίση.
Πολλοί επιμένουν πως οι αρμοδιότητες του δήμου περιορίζονται στην
καθαριότητα και τον ηλεκτροφωτισμό. Για εμάς αυτή η λογική δεν είναι
απλά λάθος, είναι επικίνδυνη. Την ίδια ώρα που βλέπουμε γείτονές μας να
υποφέρουν, τα καταστήματα της γειτονιάς να κλείνουν το ένα μετά το άλλο,
δεν ανεχόμαστε να ακούμε το Δήμο να επαναλαμβάνει μονότονα το πόσο
ανήμπορος είναι. Το πιο επικίνδυνο, όμως, είναι η συνειδητή προσπάθεια
να χαμηλώσουν οι προσδοκίες του κόσμου, έτσι ώστε να συμβιβαστεί με τη
διάλυση της ζωής του.
Ήρθε ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ανάγκες των ανθρώπων
αλλάζουν. Ο πολιτισμός και η δημιουργία χώρων νεολαίας, για παράδειγμα,
δεν είναι πολυτέλεια. Είναι κομβικό ζήτημα για μια νέα γενιά, τη δική
μου γενιά που μένει μετέωρη κι αναζητά διεξόδους.
Το να μετατραπούν τα πολιτιστικά κέντρα του δήμου, σε χώρους μόνιμης
παρουσίας συλλογικοτήτων και φορέων πολιτισμού, δε θα επιβάρυνε
οικονομικά τον προϋπολογισμό. Θα επέτρεπε, όμως, σε νέους ανθρώπους να
βρεθούν μεταξύ τους χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν για να αξιοποιήσουν
με συλλογικό τρόπο τον ελεύθερο τους χρόνο.
Το σχέδιο για μια πόλη που θα ανήκει στους κατοίκους της, απαιτούν να
πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Και το πρώτο βήμα για να πετύχει ένα
τέτοιο εγχείρημα, είναι να καμφθεί η δυσπιστία που το πολιτικό σύστημα
έχει δημιουργήσει.
Εμείς σαν «Ριζοσπαστική Αριστερή Κίνηση» Παλαιού Φαλήρου, αποδείξαμε
πως είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε χώρο στους νέους. Με αυτό το
«φρέσκο» ψηφοδέλτιο – το μεγαλύτερο στο Παλαιό Φάληρο – με ανθρώπους
ενεργούς, θα αποδείξουμε πως η πολιτική μπορεί να παράγεται με άξονα την
κοινωνία και τις ανάγκες τις.
Κι αυτό δεν είναι υπόθεση κάποιων λίγων, αλλά μια διαδικασία που
μπορεί και πρέπει να δώσει χώρο σε κάθε πολίτη. Γιατί για μας ο Δήμος
δεν είναι όχημα για ανάδειξη παραγόντων, αλλά ασπίδα προστασία μέσα στην
κρίση και κύτταρο μιας ευρύτερης προσπάθειας παραγωγικής και κοινωνικής
ανασυγκρότησης που είναι αναγκαία σήμερα.
Το δίλλημα είναι μπροστά μας: θα μείνουμε στάσιμοι μπροστά σε μια
πραγματικότητα που αλλάζει ή θα κάνουμε το Παλαιό Φάληρο κομμάτι μιας
άλλης πορείας που οι ανάγκες του κόσμου και της κοινωνίας φέρνουν στο
προσκήνιο.
*Δανείζομαι τον τίτλο από την τηλεοπτική σειρά «House of cards»
και τη φράση: «Αν δε σ’ αρέσει το τραπέζι έτσι όπως είναι στρωμένο,
γύρνα το τραπέζι ανάποδα».
Κώστας Μερκουράκης, υποψήφιος Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου με τη Ριζοσπαστική Αριστερή Κίνηση
Δημοσιεύτηκε στο rebuke.gr
