Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
«Δικαίωμα στην πόλη» ήταν το σύνθημα του συνδυασμού του Γιώργου Καμίνη κι απ’ ότι φαίνεται επιβεβαιώνεται πανηγυρικά ο προεκλογικός τίτλος της εκστρατείας, αφού η δημοτική Αρχή έχει αποφασίσει να προικίσει τους Δημότες της (κι όχι μόνο) με ένα και μοναδικό δικαίωμα: Να «παραμείνουν σιωπηλοί» γιατί οτιδήποτε ειπωθεί «μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον τους».
Από τη μέρα που εκλέχτηκε Δήμαρχος της Αθήνας ο Γιώργος Καμίνης, έχει βαλθεί να αποδoμήσει με κάθε τρόπο τον τίτλο - ιδιότητα που τον ακολουθεί και ουσιαστικά του προσέφερε και την καρέκλα του μεγαλύτερου Δήμου της Ελλάδας.
Τελευταία «ηρωική» πράξη του είναι η τηλεφωνική απειλή απόλυσης προς τα μέλη της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηνών, 20 λεπτά πριν ξεκινήσει η παρέλαση, επειδή πληροφορήθηκε ότι σκόπευαν να φορέσουν μαύρες κορδέλες ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ο Διονύσης Χριστόπουλος, μέλος της μπάντας του Δήμου Αθηνών, μίλησε χθες στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» για τους βεντετισμούς του δημάρχου, διευκρινίζοντας πως η συμβολική διαμαρτυρία ήταν αποτέλεσμα «ομόφωνης απόφασης της Γενικής Συνέλευσης».
Κι ενώ οι εκβιασμοί «περί πειθαρχικού συμβουλίου» έπεσαν στο κενό και η Φιλαρμονική του Δήμου τελικά τα «έβαψε» μαύρα, ο Δήμαρχος προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Τη Δευτέρα ενημέρωσε τους «κατηγορούμενους», ότι θα κινήσει «προκαταρκτική εξέταση για να εξετάσει αν τυχόν προκύπτουν συνδικαλιστικές ευθύνες».
Δήμαρχος σε ρόλο «τιμωρού» - ή μήπως εκεί που δε φτάνει το κυβερνητικό χέρι αναλαμβάνει ο αυτόδιοικητικός βούρδουλας; Ο Γ. Καμίνης ακροβατεί πάνω σε μια ετοιμόρροπη λογική. Επιτίθεται σε κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων του Δήμου με «μαρκίζα» τη δήθεν προστασία της δήθεν «εύρυθμης λειτουργίας» του Δήμου. Ξεχνά, ωστόσο, ότι (και) οι εργαζόμενοι είναι δημότες του.
Τα ατοπήματα πολλά κι ο κατάλογος μακρύς: Από τους αγανακτισμένους και τα «τσαντίρια», στους μικροπωλητές και τα σπρέι. Από τα σκουπιδιάρικά και τους ιδιώτες, στα δέντρα της πλατείας Κύπρου και τα ιδιωτικά παρκινγκ. Ο πρώην «Συνήγορος του Πολίτη» γρήγορα μεταλλάχτηκε σε «Συνήγορο του ΠΑΣΟΚ».
Μια μη στενά κομματική υποψηφιότητα, που στηρίχθηκε από ένα ευρύ πλαίσιο πολιτικών δυνάμεων, αποφάσισε να υπηρετήσει τη θητεία του ως «υπάλληλος» μιας παραπαίουσας Κυβέρνησης. Την ίδια ώρα μάλιστα που άλλοι Δήμαρχοι (βλέπε Ν. Ιωνία, Πετρούπολη, Ελληνικό – Αργυρούπολη) παραδίδουν μαθήματα πραγματικής αυτόδιοικητικής παρέμβασης, στο πλάι των πολιτών μακριά από λαϊκισμούς και τυμπανοκρουσίες.
Και μπορεί στόχος και προϋπόθεση της υποψηφιότητας του να ήταν να εξοβελίσει την -από πολλές απόψεις- καταστροφική θητεία Κακλαμάνη, ωστόσο οι… υποψιασμένοι κρατούσαν πάντα πολύ μικρό καλάθι.
Εξάλλου, επικοινωνιακού τύπου επιλογές, πολλές φορές αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων – αν όχι καταστροφικές. Και δυστυχώς όχι μόνο γι' αυτούς που τις πίστεψαν…
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι
