Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Μήπως θα είχε νόημα η φετινή πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, προτού φτάσει στον τελικό της προορισμό που είναι η Αμερικανική Πρεσβεία, να κάνει μια στάση από το Κολωνάκι; Μήπως, μέσα στο σχεδιασμό για τη σημερινή διαδήλωση, θα πρέπει να προστεθεί μια παράκαμψη προς την οδό Καραολή & Δημητρίου, εκεί όπου βρίσκεται η Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας;
Η πρόταση κινείται στο επίπεδο του φαντασιακού, ωστόσο, πόσες και πόσες φορές σενάρια - αποκυήματα νοσηρής φαντασίας - δεν επαληθεύτηκαν στη νοσηρή πραγματικότητα;
Κάποιοι λησμονούν. Δεν είναι άλλοι από τις πολιτικές ηγεσίες της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδίως αυτή της Γερμανίας. Ένας από τους λόγους που εκατομμύρια πολίτες, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη, πίστεψαν σε μια συμμαχία των λαών της Ευρώπης, ήταν ο τερματισμός της αμερικανικής κυριαρχίας. Ήταν η αναγκαιότητα των λαών για μια μακρά περίοδο παγκόσμιας ειρήνης που οδήγησε στην επιλογή της Ένωσης. Επαναλαμβάνω· κάποιοι σήμερα ξεχνούν. Μήπως ήρθε η ώρα να τους θυμίσουμε;
Σειρά έχει η απορία. Προβοκατόρικη μεν, ουσιαστική δε. Η διαδρομή που ακολουθούν πιστά επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες οι διαδηλωτές, περνά μπροστά κι από το πλάι της Βουλής, εκεί όπου έχουν τοποθετηθεί - μόνιμα πλέον - προστατευτικές μπάρες από καουτσούκ και κάγκελα. Με γαρνιτούρα τις κλούβες και τους εκατοντάδες χωροφύλακες (κυριολεκτικά) που παραμένουν εκεί όλο το εικοσιτετράωρο.
Κοινοβούλιο – αστακός. Πρώτης τάξεως δείγμα της σημερινής «Δημοκρατίας». Παρόλα αυτά, επιμένω να θέλω να ρωτήσω: υπάρχει έστω σαν σκέψη, να εμποδίσουν οι δυνάμεις καταστολής τη διέλευση των πολιτών, όπως έχει «νομιμοποιηθεί» - «μονιμοποιηθεί» να γίνεται σε κάθε συγκέντρωση εδώ και περίπου ένα χρόνο;
Φαντάζει ακραία πιθανότητα; Η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, πέρα από την επιχείρηση «κλοπή μισθών και συντάξεων», διέλυσε κοινωνικά δικαιώματα και σχεδόν ποινικοποίησε τους κοινωνικούς αγώνες. Αν το «ΠΑΣΟΚ μπορεί», η «φυτευτή» - ελληνικής εμπνεύσεως τρόικα «90% ΠΑΣΟΚ – 10% ΝΔ – 10% Ακροδεξιά» άραγε που μπορεί να φτάσει;
Και τέλος μια ευχή. Η σημερινή πορεία δίνει τη δυνατότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να κατέβουν στους δρόμους, πλημυρίζοντας τους κεντρικούς οδικούς άξονες όλης της Ελλάδας. Ο λαϊκός παράγοντας που εκτοπίστηκε, επιστρέφει στο προσκήνιο ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον τελευταίο χρόνο. Το ίδιο συμβαίνει όμως και με τις φασαρίες.
Ευχή όλων, να λείψουν τα επεισόδια, οι ανέξοδες – ιδιαίτερα αναποτελεσματικές και «εθιμικού» χαρακτήρα συγκρούσεις με την αστυνομία. Αλλά κυρίως και ειδικά φέτος, θα πρέπει οι όποιες διαμάχες και κόντρες εντός του κινήματος να μείνουν μακριά και πέρα από το εσωτερικό του.
Το μεγάλο «κεφαλαίο» δεν επιδιώκει μόνο τη μετακύληση των βαρών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων προκειμένου να σωθούν ακέραια τα κέρδη του. Επιθυμεί, συνάμα, και τη ρήξη στο εσωτερικό μέτωπο των εργαζομένων.
Μέχρι στιγμής, οι ευχές του κεφαλαίου πραγματοποιήθηκαν. Τριάντα & οχτώ χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μήπως ήρθε η ώρα αυτό να σταματήσει;
