Κώστας Μερκουράκης
Το έργο το έχουμε δει σε επανάληψη. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς οφείλουμε να μιλήσουμε για δύο αλήθειες: Από τη μια τα σκουπίδια που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας για ακόμη μια φορά, με την απεργία να συνεχίζεται για περισσότερο από μια εβδομάδα κι από την άλλη η κυβέρνηση, που αποδεικνύει ξανά και ξανά πως αδιαφορεί (και) για τη δημόσια υγεία.
Πριν λίγους μήνες και συγκεκριμένα στα τέλη Νοεμβρίου, ήταν οι εκατό εργαζόμενοι – συμβασιούχοι του ΧΥΤΑ Φυλής, που εκδιώχθηκαν από τη θέση τους μετά από διαδοχικές απορριπτικές δικαστικές αποφάσεις κι ενώ κάλυπταν – για σχεδόν μια δεκαετία οι περισσότεροι - «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», με συνεχείς ανανεώσεις συμβάσεων έργου. Σύμφωνα με τα όσα είχε πει στην Ελευθεροτυπία ο πρώην πρόεδρος των εργαζομένων στον ΕΣΔΚΝΑ, Γιώργος Χάρδας, οι απολύσεις των τότε συμβασιούχων «αποδεκάτισαν κρίσιμες λειτουργίες».
Συγκεκριμένα, από τους 35 οδηγούς μηχανημάτων που συνθλίβουν τα σκουπίδια και διαμορφώνουν τους χώρους ταφής τους, έμειναν μόλις οκτώ. Υπήρχαν 30 βοηθητικοί εργάτες και παρέμεινε μόνο ένας. Οι 18 φύλακες που ελέγχουν για επικίνδυνα-τοξικά... απέμειναν τρεις, ενώ ελάχιστοι βρίσκονται πλέον στις θέσεις εισόδου όπου γίνεται η ζύγιση και η καταγραφή των απορριμματοφόρων.
Τώρα έρχεται η απόφαση εφαρμογής της εργασιακής εφεδρείας στους ΧΥΤΑ, η οποία οδηγεί κι άλλους εργαζόμενους στην ανεργία και την Αθήνα στο χάος των σκουπιδιών. Με μαθηματική ακρίβεια η χωματερή οδηγείται σε «μπλακ άουτ».
«Μνημόνιο – αδιαφορία – ιδιωτικοποιήσεις» το τρίπτυχο που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ, αυτή τη φορά στο χώρο της διαχείρισης των απορριμμάτων. Η ιδιωτικοποίηση, εξάλλου, τόσο της αποκομιδής, όσο και της επεξεργασίας των σκουπιδιών έχει πολύ… ψωμί και έχει ξεκινήσει προ πολλού με μια σειρά από αδειοδοτήσεις για τη δημιουργία εργοστασίων «βιολογικής ξήρανσης», που τείνουν να κυριαρχήσουν σε όλη τη χώρα (Αττική, Κρήτη, Δυτική Μακεδονία, Αχαΐα κ.α.).
Την επικινδυνότητα της συγκεκριμένης τεχνολογίας, που εφαρμόζεται ελάχιστα στο εξωτερικό (μόλις 6 χώρες σε όλο τον κόσμο κι αυτές σε μικρό ποσοστό) έχουν επισημάνει επανειλημμένα τα κόμματα της Αριστεράς και οι Οικολόγοι, ωστόσο, οι ιδιώτες τρίβουν τα χέρια τους βλέποντας την κυβέρνηση να κωφεύει.
Στόχος του ΠΑΣΟΚ: μέχρι το 2020 (θα υπάρχει άραγε μέχρι τότε;) να έχει φτάσει η επεξεργασία σκουπιδιών, με τη συγκεκριμένη διαδικασία, στους 4.500.000 τόνους το χρόνο, ήτοι 75% του συνόλου των σκουπιδιών της χώρας. Επένδυση 5 δισ. ευρώ όλα αυτά - δουλειές με «φούντες» συνεπώς, για τις επιχειρήσεις που κατέχουν τη συγκεκριμένη τεχνογνωσία (Ηλέκτωρ - συμφερόντων Μπόμπολα και Μεσόγειος).
Εντωμεταξύ, μέσα στον όλο χαμό, αξίζει να σημειωθεί και η στάση του δημάρχου της Αθήνας, Γ. Καμίνη, ο οποίος με επιστολή του στον πρόεδρο της ΕΣΔΚΝΑ, Νίκο Χιωτάκη, ζητά την παρέμβαση της Δικαιοσύνης για την παρεμπόδιση λειτουργίας του ΧΥΤΑ Φυλής από τους μελλοντικούς απολυμένους. Την επιστολή κοινοποίησε και προς την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών, Ελένη Ράικου, υπογραμμίζοντας «τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία». Για την υγεία των… απολυμένων, βέβαια, κουβέντα ο πρώην «συνήγορος του πολίτη».
Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν υιοθέτησε προεκλογικά, την πρόταση της δημοτικής παράταξης «Πορτοκαλί», που συμμετείχε στον συνδυασμό του, για πλήρη ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Ψάχνοντας απαντήσεις κάπου ανάμεσα στις μυρωδιές, τις κραυγές διαμαρτυρίας «τηλε-δικαστών», στις απολύσεις και στις εξαντλητικές επιλογές του νέου προϋπολογισμού, οι μόνοι που φαίνεται πως το «διασκέδασαν» αυτές τις μέρες - εκτός από τους υποψήφιους «επενδυτές» - είναι οι άνθρωποι που με τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων, οδηγήθηκαν στο «δρόμο» και αναγκάστηκαν να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή. Καθημερινά, τις τελευταίες μέρες, δίπλα σε κάθε ξεχειλισμένο κάδο υπήρχαν άνθρωποι κάθε ηλικίας που ψαχούλευαν τους μικρούς «θησαυρούς», υπό το φόβο μιας βροχής.
Η αδιαφορία του γενικού πληθυσμού για το πρόβλημα, στοιβάζεται όπως ακριβώς και τα σκουπίδια στους κάδους της γειτονιάς. Κρυφά μέσα μας όλοι ξέρουμε, πως θα έρθει αργά ή γρήγορα η νύχτα που τα απορριμματοφόρα θα δουλέψουν «τριπλοβάρδια» μαζεύοντας τα. Ωστόσο, μήπως ήρθε η ώρα να καθαρίσουμε το τοπίο από τις μίζερες πολιτικές πρακτικές και την αναισθησία της κυβέρνησης; Πριν η δυσοσμία, τελικώς, μας σηκώσει - βίαια - από το σαλόνι μας...
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι
