Το έργο το έχουμε δει σε επανάληψη. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς πρέπει να μιλήσουμε για δύο αλήθειες. Τα σκουπίδια πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας για άλλη μια φορά, την ίδια ώρα που άλλη μια κυβέρνηση αποδεικνύει ότι αδιαφορεί για τη δημόσια υγεία και επιδεικνύει, με περισσή συνέπεια, πως μπορεί να εκμεταλλεύεται «ελαφρά τη καρδία» εργαζόμενους υπό ομηρεία, κρατώντας τους σε συνθήκες ανασφάλειας.
Οι εκατό εργαζόμενοι – συμβασιούχοι εκδιώχθηκαν από τη θέση τους, ενώ μετά και την πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου, που απέρριψε το αίτημα τους για παραμονή στην εργασία τους, οδηγούνται στην ανεργία και η Αθήνα στο χάος των σκουπιδιών. Με μαθηματική ακρίβεια η χωματερή των Άνω Λιοσίων οδηγήθηκε σε μπλακ άουτ, γεγονός που πιθανά να επαναληφθεί ξανά στις γιορτές. Άνθρωποι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες επί χρόνια, δουλεύουν υπό το καθεστώς των συμβάσεων, χωρίς να γίνεται κουβέντα για ενδεχόμενη νομιμοποίηση τους. Αυτή τη φορά η απόφαση αφορούσε τους εργαζομένους στη χωματερή και οι επιπτώσεις πλήττουν πλην των 100 και των οικογενειών τους, το σύνολο των κατοίκων της χώρας.
Ψάχνοντας απαντήσεις κάπου ανάμεσα στις μυρωδιές, τις κραυγές διαμαρτυρίας τηλεαστέρων – τηλεδικαστών, στις απολύσεις και στις εξαντλητικές επιλογές του φετινού προϋπολογισμού, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες αν όχι αφόρητες. Το επίδικο παύει να είναι μόνο η δημόσια υγεία και επεκτείνεται στην ανευθυνότητα και την λαγνειά των κυβερνώντων για εξουσία, αλλά και την αδιαφορία του γενικού πληθυσμού. Ήρθε η ώρα να καθαρίσουμε το τοπίο από τη μίζερη πολιτική πρακτική και την αδιαφορία τους, πριν η δυσοσμία τελικώς μας σηκώσει - βίαια - από το σαλόνι μας.
