H φιλοσοφία ενός προπονητή διαπερνά καθολικά την ομάδα, ειδικά στις περιπτώσεις όπου δίνεται η δυνατότητα, ο «χώρος» και ό χρόνος σε έμπειρους κόουτς να ασκούν πλήρη διαχείριση του υλικού τους. Στον πυρήνα της φιλοσοφίας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, κυρίαρχη θέση κατέχει η άμυνα.
Η φυγή των Σπανούλη, Γιασισκεβίτσιους και Πέκοβιτς μπορεί να φαντάζει εκ πρώτης όψεως ως ένα ισχυρό πλήγμα για τους πράσινους, παρόλα αυτά - και με τις μεταγραφικές κινήσεις του καλοκαιριού - το τριφύλλι φαίνεται να επιστρέφει στις ρίζες του, μετά και από το διάλειμμα των τελευταίων χρόνων. Μετά και τα πρώτα παιχνίδια του πρασίνων, παρατηρεί κανείς πως επανέρχεται σιγά - σιγά η ισορροπία σε όλες του τις γραμμές. Το εργαλείο με την κωδική ονομασία Σάτο, παίκτης αθλητικός, αλτικός με εντυπωσιακά προσόντα κάλυψε με τον καλύτερο τρόπο την αχίλλειο πτέρνα της ομάδας στο 3. Συνάμα, έρχεται η σειρά του Καλάθης - ίσως και ο Τέπιτς - να πάρει παιχνίδια και να αποδείξει την αξία του, μιας και ειδικά για τον πρώτο το ζητούμενο είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή για να μπορέσει να ξεδιπλώσει τις δυνατοτήτες του. Εύλογο θα ήταν να κρατάμε ένα ερωτηματικό για το πόσες ανάσες θα καταφέρει να πάρει ο Διαμαντίδης, αλλά και για την θέση του σέντερ. Καθώς ο Ζέλικο θα πρέπει να πάρει το απόλυτο τόσο από τον Μάριτς, όσο και από τους φιλόδοξους Καϊμακόγλου και Βουγιούκα. Επιστροφή σε ρεαλιστικές λύσεις, λοιπόν, για τους πρασίνους που παρουσιάζονται ως ένα από τα ξεκάθαρα φαβορί για το Final Four της Βαρκελώνης.
Οι ερυθρόλευκοι από την άλλη ξεκινούν για άλλη μια φορά από διαφορετική αφετηρία και οφείλουν να καλύψουν σε πρώτο στάδιο τη διαφορά τους από τους πρασίνους σε επίπεδο ωριμότητας, εμπειρίας αλλά και σταθερότητας και στη συνέχεια μπορούν να αρχίσουν να γλυκοκοιτούν τους τίτλους. Η ομάδα του Ολυμπιακού το καλοκαίρι φάνηκε να σοβαρεύεται, να αφήνει στην άκρη τις κινήσεις εντυπωσιασμού και να ακολουθεί το δρόμο της σωφροσύνης. Έβαλε στο τιμόνι του έναν ικανό και έμπειρο προπονητή και πρόσθεσε στο ρόστερ του πολλούς και ταλαντούχους παίκτες, των οποίων η φιλοδοξία περισσεύει. Η έλευση Σπανούλη, αποτέλεσε ψυχολογικό χτύπημα στον μεγάλο αντίπαλο, όμως μένει να αποδειχτεί αν θα καταφέρει να παίξει καταλυτικό ρόλο στην μάχη των δύο για την πρωτιά. Ένας βιαστικός Σπανούλης που δεν θα χει πίσω του τον Διαμαντίδη να καλύπτει τις τραβηγμένες ενέργειες, θα μπορούσε να μετατραπεί σε σοβαρό μειονέκτημα. Η έλλειψη ομοιογένειας, επίσης αποτελεί ντισαβαντάζ για τους Πειραιώτες, μιας και η ομάδα για άλλη μια χρονιά ξεκινάει σχεδόν από το μηδέν. Συνοψίζοντας, οι ερυθρόλευκοι, όπως και πέρυσι έτσι και φέτος, είναι ικανοί για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Αναζητείται εναγωνίως η σοβαρότητα, η σωφροσύνη και η σωστή καθοδήγηση που θα τους οδηγήσει στον δρόμο τον επιτυχιών.
