Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Αυτό που ελάχιστοι πέτυχαν να προβλέψουν προεκλογικά – ακόμα και
λίγες ώρες πριν κλείσουν οι κάλπες - δεν είναι τόσο το ποσοστό του κάθε
κόμματος, όσο το γνωστό κι ως «μήνυμα» της κάλπης.
Αυτό που όλοι ανεξαιρέτως, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, φροντίζουν να ερμηνεύουν και να το προσαρμόζουν στα μέτρα τους.
Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας,
που και πραγματικό (πολυδιάστατο) μήνυμα υπήρξε και είχε πολλαπλούς
αποδέκτες.
Διαζύγιο με το χθες
Το βασικό μαντάτο της κάλπης της 6ης Μαΐου - συνάμα και το
πιο ενθαρρυντικό – αφορά αυτή την εντυπωσιακά μεγάλη μερίδα της
ελληνικής κοινωνίας που για πρώτη φορά απαγκιστρώθηκε από την
«αρρωστημένη» σχέση της με τα κόμματα του δικομματισμού.
Δεν είναι μόνο ο διαμελισμός του ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία που
περιορίστηκε στα αμήχανα χαμόγελα της οριακής πρωτιάς. Είναι και οι
παραφυάδες αυτών, τα κόμματα – αποκόμματα που φρόντισαν να ταλαιπωρήσουν
και να γελοιοποιήσουν, κατά καιρούς, το εκλογικό σκηνικό.
Το χθεσινό αυθόρμητο μαζικό διαζύγιο με το «χθες», αποτελεί το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα «απεξάρτησης» ενός λαού εξαρτημένου.
Στροφή Αριστερά
Επίσης, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να συνυπολογίσει κανείς κατά την
ανάγνωση των αποτελεσμάτων, την επιλογή του κόσμου να στηρίξει Αριστερά,
παρά τις πιέσεις, τα παραλυτικά διλλήματα και το τεχνητό κλίμα, που σε
καμία περίπτωση δεν προμήνυε μια κάλπη ηχηρών ανατροπών στους πολιτικούς
συσχετισμούς.
Εκτός αυτού, αν μελετήσουμε πιο προσεκτικά τους αριθμούς, θα
διαπιστώσουμε πως μαζί με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε παράλληλα και
διάχυση της ψήφου σε μια σειρά από μικρότερα κόμματα.
Η (μη) Δημοκρατία μας
Αθροίζοντας τα ποσοστά των «άτυχων» της εκλογικής μάχης, που μένουν
εκτός Βουλής, συναντάμε το εντυπωσιακό 19% - αριθμός που θα έπρεπε να
μας κάνει να ανησυχούμε περισσότερο για την ποιότητα της δημοκρατίας
μας. Με το ίδιο ποσοστό (19%) η Νέα Δημοκρατία εξασφάλισε 108 έδρες στο
κοινοβούλιο!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, δηλαδή, 1 στους 5 που αποφάσισαν να
προσεγγίσουν τις «πιο κρίσιμες κάλπες μετά τη μεταπολίτευση», δεν θα
έχει τελικά κανενός είδους εκπροσώπηση. Και μάλιστα, την ίδια ώρα που η
Νέα Δημοκρατία θα «τσιμπάει» υπερδιπλάσιους βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ
στην Α ή Β Αθήνας, για παράδειγμα, περιοχές στις οποίες το κόμμα της
Αριστεράς κατέγραψε σχεδόν διπλάσια ποσοστά.
Ο «καλπονοθευτικός» εκλογικός νόμος - που για ακόμη μια φορά -
αλλοιώνει τη λαϊκή βούληση, σε συνδυασμό με τις σπασμωδικές κινήσεις των
δύο πρώην μεγάλων κομμάτων (που κοιτούν πως θα χειριστούν επικοινωνιακά
την ήττα) έρχονται να ενισχύσουν το αίσθημα της μη δημοκρατίας.
Με αυτό τον τρόπο, πριμοδοτώντας ουσιαστικά τη μη συμμετοχή, τα δύο
μεγάλα κόμματα, πάνε κόντρα στη σαφή επιθυμία του κόσμου να δώσει
διαφορετικό νόημα στις τελευταίες εκλογές.
Και μετά κάποιοι δήθεν αναρωτιούνται κι αναζητούν αιτίες, για το λόγο
που αυξάνονται τα ποσοστά της ναζιστικής Χρυσής Αυγής κι άλλων
παρόμοιων επικίνδυνων οργανώσεων.
Το ΚΚΕ στους χαμένους
Ένα ακόμα στοιχείο, στα οποία θα γίνει επιγραμματική αναφορά καθώς
χρήζει περαιτέρω ανάλυσης: Η μαζική ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε
«επιβράβευση» της αταλάντευτης επιδίωξης του για ενότητα κι
αποτελεσματικότητα στο σήμερα.
Το ΚΚΕ θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά για ποιο λόγο δεν κατάφερε να
αυξήσει τα ποσοστά του, από τη στιγμή που η κρίση αφορούσε κυρίως τον
κόσμο της εργασίας, τα μεσαία και τα χαμηλά στρώματα.
Είναι ο μόνος τρόπος για να επουλώσει τις πληγές που του δημιούργησε η πραγματικότητα, με την οποία αρνείται να συμβαδίσει.
Ταξίδι εκλογικό
Συμπερασματικά, οι κάλπες της 6ης Μαΐου αποτελούν ένα
μεταβατικό στάδιο. Ένα ταξίδι με ενδιάμεση στάση. Πιθανότατα θα
χρειαστεί μια νέα εκλογική αναμέτρηση στην οποία θα ξεκαθαρίσει και θα
σχηματοποιηθεί η εικόνα του εκλογικού σώματος.
Παράλληλα, η ενίσχυση της Αριστεράς από το εκλογικό σώμα, ίσως δώσει
τη δυνατότητα να γίνει κουβέντα που θα αφορά τα πραγματικά προβλήματα,
ενώ ίσως αποκρουστούν και οι επιθέσεις - εκβιασμοί των δανειστών που θα
θελήσουν να παρέμβουν.
Οι πολίτες προειδοποίησαν τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα να αφήσουν τις
συνταγές που χρησιμοποιούσαν τόσα χρόνια. Ο κόσμος δεν θα ανεχτεί τους
εκβιασμούς και την εξαθλίωση.
Από την άλλη μεριά, στάλθηκε κι ένα ξεκάθαρο ραβασάκι στα κόμματα της
Αριστεράς, να τα βρουν και να μας απαλλάξουν από τους αρχιτέκτονες της
καταστροφής.
Το έδαφος υπάρχει και είναι γόνιμο. Αλλά πρέπει να δούμε ποιός από όλους ξέρει να διαβάζει μηνύματα...
