Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει μια κοινωνία να αντιμετωπίζει
τόσο τους ισχυρούς, όσο και τους ανίσχυρους, αποτελεί δείκτη πολιτισμού. Υπ’ αυτήν
την έννοια, οι στοχευμένες περικοπές στην Παιδεία, την Υγεία, τους μισθούς και τις
συντάξεις σηματοδοτούν μια νέα εποχή εκβαρβαρισμού της.
Στα καθ’ ημάς, η ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και το
μέλλον της νεολαίας φανερώνει ξεκάθαρα τις επιλογές των – μέχρι σήμερα –
κυβερνώντων. Η απαξίωση της Παιδείας σε ρητορικό επίπεδο, στον τομέα των
υποδομών, αλλά και σε εκπαιδευτικό προσωπικό, αποδεικνύει την κοντόφθαλμη
λογική και την έλλειψη πολιτικού σχεδιασμού για τη χώρα.
Με τους δείκτες της ανεργίας – ειδικά για τους νέους - να
εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη και την ύφεση να βαθαίνει, νέοι επαγγελματίες,
πτυχιούχοι, φοιτητές, ακόμα και μαθητές ονειρεύονται το ταξίδι στο εξωτερικό
για ένα καλύτερο μέλλον.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον πορεύεται η νεολαία που
έχει στοχοποιηθεί στο παρελθόν συστηματικά, αφού η επιχείρηση «κομποστοποίησης»
της, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια.
Η νεολαία, ωστόσο, αναζητά τις δικές της απαντήσεις στις
επιθέσεις και τις παθογένειες. Δημιουργεί και συμμετέχει στα κινήματα,
«βουτάει» σε κινήσεις αλληλεγγύης, παραδίδει δωρεάν μαθήματα σε μικρούς μαθητές
- δίχως ανταλλάγματα, συνεργάζεται και προχωρά.
Φοιτητές και φοιτήτριες, νέοι επισφαλώς εργαζόμενοι, οικοδομούν
ένα παράλληλο σύμπαν στον αντίποδα των αυτοκτονικών μνημονιακών επιλογών, που
δεν χωρά τους τωρινούς αρχιτέκτονες της κρίσης.
Σε μια κοινωνία που αλλάζει μέρα με τη μέρα και που διαμορφώνονται
νέοι συσχετισμοί, η επιχείρηση κατατρομοκράτησης του πληθυσμού έχει πέσει στο
κενό. Τα πολιτικά τους επιχειρήματα εξαντλήθηκαν στο πεδίο των εκβιασμών και
των διλημμάτων για ένα δήθεν «σκοτεινό» αύριο.
Όμως οι λαϊκές πλειοψηφίες δεν χτίζονται με πρώτη ύλη τον
φόβο και η διάρρηξη των δεσμών του δικομματισμού και των παραφυάδων του με τους
πολίτες είναι πλέον εμφανής.
Η κοινωνία περνά στην αντεπίθεση και τους αφήνει στο
παρελθόν. Σε αυτή τη μάχη, οι νέοι άνθρωποι δε μπορούν παρά να βρίσκονται στην «πρώτη
γραμμή».
Μόνο έτσι θα μπορέσουν οι επόμενες ημέρες να σημάνουν την
αρχή του τέλους για τους πολιτικούς σχηματισμούς που μας οδήγησαν εδώ.
Δημοσιεύτηκε στο φοιτητικό περιοδικό Εξ Ευωνύμων
