Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
«Μεγάλο πλήγμα στον τουρισμό του Λονδίνου» ή κάπως έτσι τέλος πάντων θα έπρεπε να ξεκινούν τα βραδινά δελτία ειδήσεων στην Βρετανία, σχολιάζοντας τις μεγάλες διαδηλώσεις και τα επεισόδια που ξέσπασαν στο Βόρειο Λονδίνο, μετά και το θάνατο 29χρονού από χέρι αστυνομικού και κόστισαν το θάνατο ενός ακόμη 26χρονου διαδηλωτή. Τουλάχιστον αν ακολουθούν τη δική μας «ενημερωτική» λογική.
«Μεγάλο πλήγμα στον τουρισμό του Λονδίνου» ή κάπως έτσι τέλος πάντων θα έπρεπε να ξεκινούν τα βραδινά δελτία ειδήσεων στην Βρετανία, σχολιάζοντας τις μεγάλες διαδηλώσεις και τα επεισόδια που ξέσπασαν στο Βόρειο Λονδίνο, μετά και το θάνατο 29χρονού από χέρι αστυνομικού και κόστισαν το θάνατο ενός ακόμη 26χρονου διαδηλωτή. Τουλάχιστον αν ακολουθούν τη δική μας «ενημερωτική» λογική.
Έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν βέβαια, δε θα μείνει τόπος ήρεμος και εκατομμύρια πρόθυμοι τουρίστες δε θα έχουν που να ξοδέψουν τα μεγάλα αδιάθετα ποσά που κρατούν για τις διακοπές τους. Το Λονδίνο «καίγεται», η Ελλάδα έχει τα ταξί, στην Ιταλία και την Ισπανία δεν πας - κινδυνεύεις να σου έρθει καμιά πτώχευση στο κεφάλι, οι Γερμανοί ετοιμάζονται για «απόσχιση» και αρνήθηκαν φέτος τις διακοπές στη χώρα μας, οπότε γιατί να πάμε εμείς, η Γαλλία έχει την οικογένεια Σαρκοζί, ενώ κάτω από την Μεσόγειο ξεσπούν απαράδεκτες εξεγέρσεις. Στην Ιαπωνία έχει ραδιενέργεια, η Κίνα μας απειλεί με Κινεζοποίηση, για Συρία ούτε λόγος, όσο για την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ναι αυτή με τα «Tea Party», παραμένει ΑΑΑ μα πέφτει λιγάκι μακριά. Κατά τα άλλα, όλα βαίνουν καλώς… και κανείς δε βλέπει την παγκόσμια θάλασσα οργής που ξεχειλίζει.
Πάντως αν βάλει κανείς στην άκρη την υποκριτική αγωνία κάποιων για τα… του τουρισμού, θα διαπιστώσει αρκετές ομοιότητες ανάμεσα στην Αθήνα των διαδηλώσεων για την δημόσια Παιδεία και το Λονδίνο των ταραχών για την αύξηση των διδάκτρων, την Αθήνα της δολοφονία του μικρού Αλέξη Γρηγορόπουλου και το Λονδίνο της εκτέλεσης του Μάρκ Ντάγκαν πριν λίγες μέρες.
Ψάχνοντας βέβαια ακόμη πιο πίσω διαπιστώνεις δύο τραγικά γεγονότα που συνέβησαν την ίδια χρονιά. Το 1985 δεν είναι τόσο μακριά, χρονιά που δολοφονήθηκε ο 15χρονός τότε Μιχάλης Καλτεζάς από χέρι αστυνομικού στις εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Λίγες μέρες μετά, πέφτει νεκρός από βόμβα της 17 Νοέμβρη, ο αρχιφύλακας Νίκος Γεωργακόπουλος, σε αντίποινα για το θάνατο Καλτεζά.
Την ίδια χρονιά, στην ίδια περιοχή του Βόρειου Λονδίνου που σήμερα υπάρχουν ταραχές, σκοτώθηκε σε έρευνα της αστυνομίας στο σπίτι της η 49χρονή έγχρωμη Σύνθια Τζάρρετ, μετά από σύρραξη των μελών της οικογένειας της με έξι αστυνομικούς που διενεργούσαν τον έλεγχο. Όπως και τώρα έτσι και τότε επεισόδια ξέσπασαν έξω από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, κυρίως από έγχρωμους νεαρούς που αντιδρούσαν στις συνεχείς πράξεις ρατσιστικής βίας από μεριάς των κατασταλτικών οργάνων, ενώ το ίδιο βράδυ δολοφονήθηκε από το εξαγριωμένο πλήθος αστυνομικός, ο Κέιθ Μπλέικλοκ, που παράπεσε, έχασε τον έλεγχο και περικυκλώθηκε από διαδηλωτές που τον λιντσάρανε.
Συγκρίσεις όμως μπορούν να γίνουν και στη μοίρα που επεφύλασσε στους δράστες τόσο της δολοφονίας Καλτεζά, όσο και αυτών που προκάλεσαν το θάνατο της Τζάρρετ. Ο Αθανάσιος Μελίστας που πυροβόλησε τον 15χρόνο μαθητή αθωώθηκε, ενώ κάτι παρόμοιο πραγματοποιήθηκε και στην Αγγλία - που αδιαφορούσε πλήρως για την έγχρωμη κοινότητα - μιας και δε βρέθηκε κανένας υπεύθυνος, κανείς δε τιμωρήθηκε.
Παρόλα αυτά, ακόμη και σήμερα τα μέσα ενημέρωσης στο «Νησί» που καλύπτουν τις συγκρούσεις των τελευταίων ημερών στο Τότεναμ, σχεδόν όλα αναφέρονται στην τότε δολοφονία του άτυχου αστυνομικού Μπλέικλοκ, αφήνοντας έξω από τα ρεπορτάζ, εσκεμμένα ή από αφέλεια, την Τζάρρετ. Επιλεκτική ενημέρωση το λέμε αυτό εμείς εδώ στην Ελλάδα, που σε κάτι τέτοια – δεν έχω παράπονο - είμαστε οι πιο πρόθυμοι και υπάκουοι μαθητές…
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι
