Για κάθε άνθρωπο οι επιπτώσεις μιας «κρίσης», με όποιο τρόπο
και αν μεταφράζεται αυτή η λέξη από τον προσωπικό κώδικα του καθενός, είναι
πολύ διαφορετικές και τις περισσότερες φορές πολύ δυσανάλογες. Σε καμία
περίπτωση δε μπορώ να πιστέψω πως η «κρίση» επηρεάζει μεγαλοεπιχειρηματίες,
εργολάβους, χρηματιστές αλλά ακόμα και τους ίδιους τους παρουσιαστές δελτίων
ειδήσεων - που με πόση μαεστρία διάολε - κλαιν και οδύρονται για την όξυνση των
κοινωνικών προβλημάτων.
Θα κρατήσω από το λήμμα τη λέξη δυσχέρειες, μια λέξη σίγουρα
polliticaly correct. Οικονομικές δυσχέρειες για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Όσο για τη δική μας γενιά.
«για τη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες», η κρίση αποκρυσταλλώνεται σε πολλαπλά επίπεδα. Η γενιά που μεγάλωσε με όρους όπως άγχος, εξετάσεις, επιτυχία, ανταγωνισμός, διάκριση, καλείτε να δώσει απαντήσεις. Να δημιουργήσει «της γενιάς μας τα πολυτεχνεία», να παρελάσει άτακτα χρωματίζοντας με τα δικά της πινέλα τους δρόμους, να αφήσει πίσω τα δικά τους Βατοπέδια. Να δείξει σε μικρούς και μεγάλους πως την κρίση τους, την δημιουργεί η δική μας αδράνεια.
Είναι σημαντικό να ξεγράψουμε από τα λεξικά τα δικά τους
λέξεις και εκφράσεις βαρύγδουπες. Λιτότητα, ακυβερνησία, τρομοκρατία,
μεταναστευτική πολιτική, καταστολή, ευελιξία, ιδιωτικά πανεπιστήμια. Απέναντι
σε αυτές τις προκλήσεις δεν έχουμε περιθώρια να αδιαφορήσουμε. Δεν πρέπει σε
καμία περίπτωση να δεχτούμε τα δικά τους οράματα.
Ας τους στήσουμε τις δικές μας ενέδρες, ας βάλουμε μπροστά
τις δικές μας ανάγκες, τα δικά μας θέλω. Οι φοιτητικοί αγώνες δύο χρόνων, οι
νίκες οι απαντήσεις που δώσαμε αλλά και οι απογοητεύσεις που δεχτήκαμε, μόνο ως
οδηγός μπορούν να χρησιμεύουν για τις νέες διεκδικήσεις μας. Εμπρός λοιπόν...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εξ Ευωνύμων Νοέμβριος 2008
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εξ Ευωνύμων Νοέμβριος 2008
