Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Λευτεριά στον Μποµπ Σφουγγαράκη



Γράφουν οι Κώστας Μερκουράκης & Πάνος Κορφιάτης
Μια κοινωνία που ψάχνεται. Μια κοινωνία που μοιάζει να αλλάζει. Προς ποια κατεύθυνσή; Την ίδια ώρα που αρέσκεται στο να βλέπει τα σκάνδαλα από την κλειδαρότρυπα, σχεδόν ηδονικά, την ίδια ώρα, δίνει νούμερα στον Λάκη, ψάχνοντας και ανακαλύπτοντας ξανά την  χαμένη της αθωότητα.

Πραγματικά αναρωτιέσαι: Αυτοτιμωρία, αυτομαστίγωση ή εκδίκηση για αυτά που της κάνουν και της ετοιμάζουν. Αρκεί να ψάχνει άλλοθι ή ακόμα και απαντήσεις σε τηλεοπτικά πλατό, για να αποενοχοποιηθεί από μια κατάσταση την οποία βιώνει καθημερινά, μια κατάσταση στην οποία ίσως και να είναι και η ίδια συμμέτοχη.

Δειλά βήματα, sms, διαδίκτυο, bloggers. Η περίφημή κοινωνία των πολιτών σε πρώτο πλάνο την ώρα των ειδήσεων. Παράλογο; Λίγα λόγια για να κατανοήσουµε την πραγματικότητα στην καθημερινή σαπουνόπερα, των τηλεπαραθύρων. Αλήθεια ή ψέματα, παραμύθι παιδικό ή πραγματική ζωή. 

Το θέαμά λειτουργεί λυτρωτικά για τους καναπέδες µας. Προτιμούμε να είμαστε άλλοτε παθητικοί θεατές και άλλοτε χειροκροτητές σε μια παρέλαση τηλεοπτικής πραγματικότητας οπού η υποκρισία παρελαύνει καθημερινά. Σε μια πραγματικότητα που όλα τελειώνουν, μόλις καταφέρεις να πατήσεις το κουμπί, να κλείσεις το χαζοκούτι. Σε μια πραγματικότητα που µόνο ο Μπομπ είναι ένοχος. 

Ξεκινώντας το καθιερωμένο µας ραντεβού με το Εξ ευώνυμών, αφιερώνουμε αυτή τη σελίδα στον Μπομπ Σφουγγαράκι. 

Σε μια κοινωνία τηλεοπτική εξαίρεση, μακριά και απέναντι από τη λογική του life style που κατακλύζει τις οθόνες µας. Και ας περνάει λάθος πρότυπα στα αδελφάκια µας, στα ξαδέλφια µας, στο ταίρι µας, σε µας τους ίδιους. Όπως τουλάχιστον λέει το ΕΣΡ. Που µάλλον βρίσκει τα σωστά πρότυπα στα παρατράγουδα της Ελληνικής τηλεόρασης. 

Αν κάτι µας γοητεύει, είναι τα παιχνίδια του μυαλού… Τα ταξίδια ανάμεσα στην ασπρόμαυρη πραγματικότητα και το φανταστικό πολύχρωμο κόσμο του βυθού ενός καρτούν. Ας αντιπαραβάλλουμε αυτά τα δύο και ας επιλέξουμε… 

Αν καταφέρουμε να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα, ίσως καταφέρουμε να αφήσουμε το τηλεκοντρόλ και να χτίσουμε το δικό µας πολύχρωμο και συνάμα όμορφο κόσμο. 

Μερκουράκης      -        Αστέρης,         Πάνος Κορφιάτης      -      Τετραγωνοπαντελωνής.

Εξ ευωνύμων #9 Φεβρουάριος 2008 - Editorial