Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Οι μεγάλοι χαμένοι της προχθεσινής ξαφνικής… πολιτικής
«κακοκαιρίας» είναι αναμφισβήτητα οι Γιάννης Δημαράς –κατά κύριο λόγο– και σε
δεύτερη ανάγνωση ο Πάνος Καμμένος.
Και για τους δύο, ωστόσο, τα πράγματα κύλησαν λίγο πολύ όπως
προέβλεπε το χθεσινό πολιτικό ωροσκόπιο. Ο μεν Δημαράς, αφού όλο το προηγούμενο
διάστημα ταλαιπωρήθηκε γυρνοβολώντας και αναζητώντας ασφαλή πολιτική στέγη, κι
αφού κινδύνεψε να μείνει ασκεπής λίγες ώρες πριν κλείσουν οριστικά τα
ψηφοδέλτια, αποφάσισε να πορευτεί τελικά στο πλάι του επίδοξου εκφραστή της
«γνήσιας και αντιμνημονιακής δεξιάς».
Ανώριμος πολιτικά, αλλά κυρίως ανήμπορος να προβλέψει τον
αντίκτυπο των ελιγμών που επιχειρεί, ο επικεφαλής του «Άρρρρματος Πολιτών»
επέλεξε να εξασφαλίσει τη θέση του στα βουλευτικά έδρανα. Τη θέση που κάποτε
δεν άφησε –τις παλιές καλές εποχές–, κι ας είχε δημοσιοποιήσει ότι θα αφήσει.
Και φυσικά θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως, με την
απόφαση του αυτή, επιλέγει να είναι «παίκτης» κι όχι θεατής του αντιμνημονιακού
στρατοπέδου, την επομένη της κρίσιμης μάχης. Αλλά οι κινήσεις και οι επιλογές
του διαψεύδουν το οποιοδήποτε σχετικό σενάριο, αφού και χειρίστηκε το «Άρρρρμα»
σα να είναι τσιφλίκι του (και όχι ζωντανός πολιτικός οργανισμός), και φρόντισε,
στη συνέχεια, να απολογηθεί και να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ για να μπαλώσει τα κενά
που άφησε.
Δυστυχώς τόσο για το φαινόμενο Δημαρά, όσο και για τα πολλά
ανάλογα ευκαιριακά σχήματα, τη δημιουργία των οποίων ευνοεί το ρευστό πολιτικό
σκηνικό, οι συνεργασίες προκύπτουν μέσα από πολιτικές ζυμώσεις κι όχι με
μεθόδους κοπτοραπτικής. Και την πραγματικότητα αυτή φρόντισαν να του την
υπενθυμίσουν οι πρώην σύντροφοί του, λίγες μόνο ώρες μετά τη γνωστοποίηση της
απόφασης για συνεργασία των δύο ανδρών.
Όπως και στο έτερο «μαγαζί», εκείνο του συντρόφου Καμμένου.
Ο οποίος εφαρμόζει πιστά την τακτική Καρατζαφέρη, μιας και δεν δύναται να κάνει και τίποτα
άλλο, ούτε και να πει. Απλά αποφεύγει τις δημόσιες τοποθετήσεις (ακόμα και στο
facebook αραίωσε, γιατί μόνο γκάφες έκανε) και το μόνο που του έμεινε, είναι να
ψαρεύει Δεξιά και Αριστερά, προκειμένου να χορτάσει με εύηχες υποψηφιότητες το
«πεινασμένο» –όπως νομίζει– εκλογικό σώμα.
Μόνο που και αυτός, σύμφωνα με πληροφορίες, τα «άκουσε» μιας
και υπήρξε έντονη δυσαρέσκεια αλλά και αποχωρήσεις στελεχών. Κάποιοι σκληροπυρηνικοί
του χώρου, εξάλλου, δεν ξέχασαν φαίνεται το τολμηρό άνοιγμα προς τον
«εξωσυστημικό και ακραίο» ΣΥΡΙΖΑ, πριν από λίγες εβδομάδες.
Και κάπως έτσι, ενώ βαδίζουμε προς τις πιο κρίσιμες εκλογές
της μεταπολίτευσης, κάποιοι –σχεδόν οι περισσότεροι– εκλογικοί σχηματισμοί δεν
σοβαρεύονται και παρουσιάζονται ανίκανοι να απαντήσουν στις προκλήσεις και τις
απαιτήσεις των εποχών.
Κολλημένοι με την κενολογία και τις φαμφαρονικές
υποψηφιότητες, σχεδιάζουν το μέλλον της Ελλάδας. Μένει να δούμε αν την αδιαφορία
τους για την πραγματικότητα που βιώνουμε, θα την πληρώσουν...προεκλογικά. Γιατί μετά τις
εκλογές, πληρώνουμε εμείς…
Δημοσιεύτηκε στο RedNoteBook
