Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Πριν λίγες μέρες ήταν τα «τσαντίρια» των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, παλιότερα οι πορείες των «τεμπέληδων». Στο επιλεκτικό κατηγορητήριο όμως υπήρχε πάντα σε περίοπτη θέση το παραεμπόριο. Το Σάββατο (17/7) τέθηκε σε εφαρμογή νόμος που επιτρέπει στους ελεγκτικούς μηχανισμούς να καταστρέφουν με ανεξίτηλα σπρέι την «πραμάτεια» των κάθε λογής εξαθλιωμένων μικροπωλητών που ψάχνουν τρόπους επιβίωσης. Το συγκεκριμένο μέτρο - γαλλικής προέλευσης – ακολουθεί την πεπατημένη των κατασχέσεων που εφάρμοσε αναποτελεσματικά τόσα χρόνια η ΕΛ.ΑΣ. αλλά και η Δημοτική αστυνομία. Η πάταξη του παραεμπορίου φυσικά δεν επετεύχθη κι έτσι το κράτος θέλοντας να αποφύγει τις χρονοβόρες και ζημιογόνες διαδικασίες των κατασχέσεων αποφάσισε να αρχίσει τα γκράφιτι που δε κοστίζουν και είναι δημιουργικά.
Οι σύγχρονοι «άθλιοι των Αθηνών» - όπως πρώτος τους περιέγραψε ο Ιωάννης Κονδυλάκης το 1894 - βρίσκουν με ευκολία προμηθευτές προϊόντων «μαϊμού», η ΕΛ.ΑΣ. όμως αδυνατεί. Ή δε θέλει. Είναι έξυπνο από μεριάς του κράτους να αναμετριέται με αυτούς που επιθυμεί και μπορεί αλλά διόλου αποτελεσματικό. Κουβέντα για την έλλειψη ρευστότητας, ούτε συζήτηση για το ΦΠΑ ή για τα μεγάλα πολυκαταστήματα. Άραγε υπάρχει κανείς που να θεωρεί πως όσοι ψωνίζουν μπιχλιμπίδια ή ιμιτασιόν τσάντες, έχουν να δώσουν σε μαγαζιά του είδους ποσά των 600 – 700 και πλέον ευρώ για μια παρόμοια αυθεντική τσάντα;
Παράλληλα, με το μέτρο αυτό το κράτος ωθεί την αστυνομία σε ένα αδιέξοδο «παιχνίδι ανθρωποκυνηγητού» το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο. Πριν τέσσερα καλοκαίρια ο Τόνι Ονουόχα πουλώντας CD στη Θεσσαλονίκη σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της καταδίωξής του από άντρες της ασφάλειας όταν και έπεσε από μπαλκόνι για να ξεφύγει, ενώ υπάρχουν καταγγελίες και για άλλους θανάτους μεταναστών, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τη σύλληψη, όπως και για κακομεταχείρηση αλλοδαπών αλλά και Ρομά από τις αστυνομικές αρχές. Όπως επίσης, από την άλλη μεριά, υπάρχουν καταγεγραμμένα περιστατικά επιθέσεων σε άνδρες της Δημοτικής αστυνομίας.
Το να κυνηγάς απλά και μόνο μικροπωλητές είναι το ίδιο ανώφελο όπως όταν κυνηγάς μόνο βαποράκια για να χτυπήσεις την πρέζα. Πάντα θα ξεπηδούν νέοι επίδοξοι αντικαταστάτες. Με την εκκωφαντική απουσία οικονομικής και μεταναστευτικής πολιτικής καταδικάζεις εμπόρους, καταναλωτές αλλά και τις ζωές σημαντικού κομματιού της κοινωνίας που αναγκάζεται να ζει στο περιθώριο με τον καθημερινό φόβο της σύλληψης και της απέλασης. Το παραεμπόριο ανέρχεται στη χώρα μας σε 20-25 δισ. ευρώ το χρόνο. Είναι βέβαιο πως θα πρέπει να παταχθεί, όπως επίσης και η φοροδιαφυγή. Με κινήσεις εντυπωσιασμού, ανέξοδες - ανεύθυνες δηλώσεις και σπρέι πάντως, δεν υπάρχει πιθανότητα να συμβεί τίποτα. Το πολύ πολύ να μεγαλώσει λίγο ακόμα η τρύπα του όζοντος...
