Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης
Το πρωί ψηφίζεις Τζήμερο, το βράδυ σου βγαίνει… Μιχαλολιάκος. Το
μυστήριο φαινόμενο παρατηρήθηκε τη μέρα των εκλογών όταν ο πρόεδρος της
«Δημιουργίας Ξανά!» μεταμορφώθηκε από νεοφιλελευθεροχαρούμενο
τηλεπερσόνο σε τηλεακτιβιστή της ακροδεξιάς.
Ποιός είπε πως ένας καλός διαφημιστής δεν ξέρει; Ξέρει. Ούτε το
γεγονός ότι ξεφύτρωσε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές στα τηλεοπτικά
πάνελ είναι τυχαίο, ούτε το ότι φρόντισε να χρησιμοποιήσει έναν απολιτικ
στρογγυλεμένο λόγο διανθισμένο με ξεπεσμένα ιδεολογήματα.
Εξάλλου, όταν οι ακραίες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις του
δικομματισμού μιλούσαν για «τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους», ο Θάνος
Τζήμερος ακόμα έτρωγε πολιτικά βελανίδια.
Το απλόχερο ποσοστό που χάρισε το εκλογικό σώμα στην «Δημιουργία
Ξανά!» όμως, ήταν αρκετό για να αφήσει ο πρόεδρος τα βελανίδια. Εκεί να δεις αλαζονεία - μεγαλύτερη κι από του Τσίπρα!
Και να οι κακές παρέες και να η νεοφιλελεύθερη πολυκατοικία.
Ξεχάστηκε και το προεκλογικό: «Πολιτική χωρίς πολιτικούς», ξεχάστηκαν
και οι καλοί τρόποι, η ανοχή στις ελευθερίες και οι ροκιές στα βραδινά
talk show.
Και κάπως έτσι, ο wannabe πολιτικός αντικατέστησε το χαμογελαστό προσωπείο κι αποφάσισε να διαλέξει στρατόπεδο. Και να βουτήξει ολόκληρος στην δεξαμενή των ψηφοφόρων, αφού μέχρι τότε αρκείτο στις κλεφτές ματιές.
Ο Τζήμερος - αν και διαφημιστής - κατάλαβε πως με νερόβραστη
νεοφιλελεύθερη σούπα δε χορταίνει ούτε χορτασμένος. Πόσο μάλλον τα
καραβάνια των εξαντλημένων Ελλήνων. Την ίδια ώρα, οι δεξιές εφημερίδες
που στήριξαν τη νεκρανάσταση της «Δράσης» προεκλογικά και με
συγκεκριμένους στοχεύσεις, δεν φαίνονται διατεθειμένες να παράσχουν νέα
χείρα βοηθείας.
Και γιατί να το κάνουν άλλωστε, αφού τα ποσοστά της ΝΔ και η πόλωση, η οποία στηρίχθηκε λυσσαλέα, δεν επιτρέπουν γενναιοδωρίες.
Άκυρη λοιπόν η «Δημιουργία Ξανά!». «Μία απ’ τα ίδια Ξανά!»… και χειρότερα θα πρόσθετε κανείς.
Ο μετεκλογικός χρόνος αποδείχτηκε πολύτιμος στη συγκεκριμένη
περίπτωση. Γιατί έδωσε την ευκαιρία σε όλους τους ευκαιριακούς
σχηματισμούς – πυροτεχνήματα να εκτεθούν.
Ο βάρβαρος νεοφιλελευθερισμός του Τζήμερου ή αλλιώς, η χυδαία
προσπάθεια συλλογής ψήφων με συνταγές του χθες και σοβινιστικές
ιστορίες για αγρίους, δεν έχουν θέση στην σημερινή πραγματικότητα.
Ο ίδιος δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πως η πολιτική δεν είναι διαφήμιση. Επέλεξε
να παίξει ένα παιχνίδι που άλλοι μπορούν να το χειριστούν πολύ πιο
επιδέξια και αποτελεσματικά, με μηχανισμούς και ιδεολογικές πλατφόρμες
που έχουν δημιουργήσει και γιγαντώσει.
Με λίγα λόγια, στο τσιφλίκι που διάλεξε να παίξει υπάρχει τσιφλικάς. Αλλά πάντα θα υπάρχει χώρος για νέους και πρόθυμους.
Αρκεί να βγαίνουν τα νούμερα προς την εξουσία. Και στην προκειμένη δεν βγαίνουν…
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι
